در فرهنگ اصیل ما، وظیفه‌ی تربیت فرزند بر عهده‌ی خانواده بوده است. با ورود مدرسه به فرهنگ ما، کارکرد خانواده در این زمینه دچار اختلال شد و در نتیجه رویکردهای متفاوتی در مواجهه با این چالش شکل گرفت: گروهی به مخالفت با آن پرداختند؛ گروهی آن را پذیرفتند و تسلیم شدند و گروهی برای تطبیق این پدیده‌ی وارداتی با فرهنگ بومی، تلاشی ناموفق داشتند. در این میان عده‌ای در عین برخورد ایجابی با پدیده مدرسه، تلاش کردند آرمان‌های بلند دینی خود را به استانداردهای ملموس اداره و راهبری مدرسه ترجمه کنند. چنین شد که در مدارس نوین اسلامی، برای تربیت نسلی متدین از ابزارهای تمدن جدید بهره بردند. حجّت‌الاسلام مرحوم سیّد علی شاه‌چراغی، حجّت‌الاسلام شهید سیّد کاظم موسوی و مرحوم استاد رضا روزبه با گسترش حوزه‌ی جلسه‌های خانگی بانوان، پیاده‌سازی مبانی تربیت دینی و اخلاقی را تسهیل و با تأسیس مدرسه‌ی «روشنگر» به تحقّق یکی از الگوهای مدرسه‌داری دخترانه کمک کردند.

نگاشتن تجاربی که سینه به سینه منتقل شده، به یافتن دانشی از مدرسه‌داری منجر می‌گردد که به توشه‌ی راه همه‌ی دست‌اندرکاران امر تربیت تبدیل شود. مؤسسه‌ی متن به اجرایی ساختن این مهم همت گماشته تا با کمک پیش‌کسوتان، استادان و مدیران این مدارس، تجارب گذشته‌ی آنان را مکتوب و مستند سازد.

نوشتار حاضر حاصل تنظیم گفت‌وگوهای انجام‌شده با سرکار خانم فریده حدادیان است. او از بنیان‌گذاران بنیاد فرهنگی شاه‌چراغ و مجمتع فرهنگی روشنگر است که در سال 1349 با هدایت و تشویق مرحوم سید علی شاه‌چراغی، مرحوم رضا روزبه و شهید سید کاظم موسوی، با هدف تحصیل و ارتقای علمی دختران جامعه‌ی اسلامی بنا شد.
ین نوشتار در 7 بخش تنظیم شده است:
:بخش اول: پیش از تأسیس مدرسه
بخش دوم: تأسیس مدرسه
بخش سوم: اداره‌ی مدرسه
پیوست اول: نکاتی در مورد جذب نیرو
پیوست دوم: اهمیت عزت نفس در تربیت دختران
پیوست سوم: ویژگی‌های مدارس دخترانه
پیوست چهارم: تصاویر